रियान, शेवटी तुलापण स्वतःचं आयुष्य सार्थकी लागल्याचं सर्टिफिकेट कुणा दुसर्‍याकडून घ्यावं लागावं? युद्धातल्या त्या रणधुमाळीनंतर सगळं कळून- उमजून चुकलं तुला असं वाटलं रे!
ते धडाधडा आदळणारे बाँबगोळे,
रक्तामांसाचा सडा,
समुद्रकिनार्‍‍यावर प्रेतांचा खच
आजवर समुद्र म्हटलं की फक्त रोमँटिक भावना जुळलेल्या
रक्त - पाणी - रक्त
सगळं रोमँटिसिझम खरडून काढलंस तू..
गुळगुळीत कागदावरच्या रंगीबेरंगी बातम्या वाचायची सवय आम्हाला रे!
युद्ध कसं आकड्यांच्या भाषेत ऐकून सोडून देतो रे आम्ही..
'आजच्या गोळीबारात २ ठार १० जखमी'
एखादा सुस्कारा आणि चहाच्या घोटाबरोबर पुढली बातमी..
असं युध्द अंगावर येत रहात.. सगळं मन सुन्न करत..
तो सैनिक आईच्या आठवणीनं व्याकूळ झालेला?
आणि इमर्सन शिकवणारा तो मिलर.. युद्ध त्यालासुध्दा चकवा देऊन गेलं?
जखमींनी मरण परवडलं म्हणत कण्हायचं की 'जगलो वाचलो' म्हणून आनंदाचे उसासे टाकत रहायचं?
दोन वर्षं घरापासून दूर राहिलेला तू.. आपल्या भावांचे चेहरे आठवायच्या प्रयत्नात, पाटी परत परत कोरीच होत चाललिये का?
तत्वासाठीचं युद्ध की एकासाठी एक असं सूड घेत रहाणं?
शांतीच्या मृगजळापाठी धावत रहाणं..
का कुठ्ल्यातरी कर्तव्यापोटी करत जाणं?
प्रश्नांची उत्तरं सापडली का कधी नंतरच्या प्रवासात..
तथाकथित सुखी आयुष्य का त्यावर युद्धाची छाया येत रहाते अधुनमधुन?
आणि तुझी आई.. अशीच कासावीस होत राहिली का रे, तुम्हा चौघांच्या आठवणीनं?
'तेरी राह तके अखियां, जाने कैसा कैसा होवे जिया' ...
का एका पोराला पाहुन डोळे निवले तिचे?
Saving Private Ryan पाहताना पडलेले असंख्य प्रश्न ..कधीही न पूर्ण होणारं कोलाज..
'Earn this..' म्हणणारा मिलर आणि सभोवताली उध्वस्त इमारती..
कित्येक स्वप्नं.. आशा.. सगळ्यांना ढिगार्‍यात सामावून घेत.
आपल्या प्रश्नांचा चक्रव्यूह आणि आपणच अभिमन्यू..
.काही काही प्रश्न कधीच सुटत नाहीत, बगल देत जात रहायच?
9.4.07
प्रोग्रॅमर उवाच्!
" फक्त आत्मिक समाधान महत्वाचं! "
" हं.. आता संसार असार आहे असं म्हण आता.."
" ग्रेटच आहेस तू, तुला काय माहित मी काय म्हणणार आहे ते पुढं.. बघ म्हणुन आपली वेव्हलेंग्थ जुळते!"
"बरं, हे संसार असार कुठुन आलं? कारण ३ आठवड्यापूर्वी तू QLC वर संशोधन करत होतास आणि त्यानंतर त्या इशिता शर्माच्या प्रोजेक्टमध्ये लागल्यावर तुला 'हे जीवन सुंदर आहे' असा साक्षात्कार झालेला. आता ती एंगेज्ड आहे हे तर कळुनपण एक आठवडा झाला, मग आज हा मूड का? सकाळी आजतक ऍवजी दुसरं कुठलं चॅनेल लावलंस काय्?"
"नाही, पण हे जीवन, संसार, प्रोगॅमिंग सगळी माया आहे!"
"हा, आता IT वर माया असेल नसेल तरी यामुळे उदंड माया मिळते एवढे ठाऊक आहे बाबा. आता ही तिसरी माया मेमसाब कोण? इस दिल मे बस के देखोवाली कुणी मिळाली काय्?"
"माया मेमसाब कुठुन आली इथे? ही मायाजालातली माया आहे!"
" अरे, हळू बोल. उगाच मोठ्याने 'माया' 'माया' करू नकोस.. साहेबाला विनाकारण संशय. आधीच माझ्यावर खार खाऊन आहे तो. ए, पण तुझी कसलीतरी मीटिंग होती ना? काय झालं?"
" अरे तेच अप्रेझल मीटिंग होती.."
"सहीच.. तुझं रेटिंग चांगलं होतं ना, मग धनलाभ काही?"
"तेच तर ना, शेवटी पैसा सर्वस्व नाही रे! आत्मिक समाधानालासुध्दा काही किंमत आहेच की.."
" हो ना.. आणि पुढे?"
" अरे, आपलं काम महत्वाचं, त्यामागची आपली तळमळ महत्वाची.. पैसा काय मिळत रहातो.."
" हा उपदेश हे अप्रेझल मीटिंगच फलित वाटतं!!"
"अर्थातच्!"
" हो ना, म्हणुन साहेबाने सात कंपन्या सोडुन इथे निगोशिएट केलं वाटतं.. "
" सात?"
" हो, आणि राहिलं तुझ्या आत्मिक समाधानाचं, तर उद्यापासून त्या खडुस घरमालकाला थोडं समाधान दरमहा पोचवत जा. आणि इस्क्वेअरच्या डोअरकीपरला पण थोडं देउयात.. कसं?"
"अरे पण्,..."
" हे बघ, प्रोजेक्ट डिलीवर केल्यानंतर येणारे सगळे 'बग्ज्' प्रोग्रॅमिंग ही माया आहे अशा दृष्टिने पहा आणि अप्रेझलला मायालाभाचा दृष्टीकोन ठेव. मग बघ, ती इशितापण कसा भाव देते ते. आत्मिक समाधान याहून वेगळं असं ते काय्?"
" इति अप्रेझल-अध्यायो समाप्तः!"
" हं.. आता संसार असार आहे असं म्हण आता.."
" ग्रेटच आहेस तू, तुला काय माहित मी काय म्हणणार आहे ते पुढं.. बघ म्हणुन आपली वेव्हलेंग्थ जुळते!"
"बरं, हे संसार असार कुठुन आलं? कारण ३ आठवड्यापूर्वी तू QLC वर संशोधन करत होतास आणि त्यानंतर त्या इशिता शर्माच्या प्रोजेक्टमध्ये लागल्यावर तुला 'हे जीवन सुंदर आहे' असा साक्षात्कार झालेला. आता ती एंगेज्ड आहे हे तर कळुनपण एक आठवडा झाला, मग आज हा मूड का? सकाळी आजतक ऍवजी दुसरं कुठलं चॅनेल लावलंस काय्?"
"नाही, पण हे जीवन, संसार, प्रोगॅमिंग सगळी माया आहे!"
"हा, आता IT वर माया असेल नसेल तरी यामुळे उदंड माया मिळते एवढे ठाऊक आहे बाबा. आता ही तिसरी माया मेमसाब कोण? इस दिल मे बस के देखोवाली कुणी मिळाली काय्?"
"माया मेमसाब कुठुन आली इथे? ही मायाजालातली माया आहे!"
" अरे, हळू बोल. उगाच मोठ्याने 'माया' 'माया' करू नकोस.. साहेबाला विनाकारण संशय. आधीच माझ्यावर खार खाऊन आहे तो. ए, पण तुझी कसलीतरी मीटिंग होती ना? काय झालं?"
" अरे तेच अप्रेझल मीटिंग होती.."
"सहीच.. तुझं रेटिंग चांगलं होतं ना, मग धनलाभ काही?"
"तेच तर ना, शेवटी पैसा सर्वस्व नाही रे! आत्मिक समाधानालासुध्दा काही किंमत आहेच की.."
" हो ना.. आणि पुढे?"
" अरे, आपलं काम महत्वाचं, त्यामागची आपली तळमळ महत्वाची.. पैसा काय मिळत रहातो.."
" हा उपदेश हे अप्रेझल मीटिंगच फलित वाटतं!!"
"अर्थातच्!"
" हो ना, म्हणुन साहेबाने सात कंपन्या सोडुन इथे निगोशिएट केलं वाटतं.. "
" सात?"
" हो, आणि राहिलं तुझ्या आत्मिक समाधानाचं, तर उद्यापासून त्या खडुस घरमालकाला थोडं समाधान दरमहा पोचवत जा. आणि इस्क्वेअरच्या डोअरकीपरला पण थोडं देउयात.. कसं?"
"अरे पण्,..."
" हे बघ, प्रोजेक्ट डिलीवर केल्यानंतर येणारे सगळे 'बग्ज्' प्रोग्रॅमिंग ही माया आहे अशा दृष्टिने पहा आणि अप्रेझलला मायालाभाचा दृष्टीकोन ठेव. मग बघ, ती इशितापण कसा भाव देते ते. आत्मिक समाधान याहून वेगळं असं ते काय्?"
" इति अप्रेझल-अध्यायो समाप्तः!"
Subscribe to:
Posts (Atom)